Μονομερής κλείσιμο των συνόρων και οι επιπτώσεις για την Ελλάδα

Πριν από ένα 24ωρο ίσως να υπέπεσε στην αντίληψη μερικών ίσως όχι -λόγο της επικαιρότητας στην Ελλάδα με το συμβάν Κασιδιάρη- ότι η Ευρωπαϊκή επιτροπή συγκλήθηκε εχθές  εκτάκτως  με σκοπό να πάρει απόφαση για το εάν θα επιτραπεί σε κράτη μέλη το μονομερές κλείσιμο των εθνικών τους συνόρων σε περίπτωση που κρίνουν ότι πρέπει να το κάνουν.

Εάν κάποιος δεν δώσει σημασία στο γεγονός θα σκεφτεί ότι είναι μία ακόμη απόφαση της επιτροπής, όμως εάν σκεφτεί κάποιος ποιο προσεκτικά θα καταλάβει ότι η ελευθέρια μετακίνησης εντός συνόρων της Ευρώπης είναι ένα από τα θεμελιώδη Ευρωπαϊκά κεκτημένα τη λεγόμενη συνθήκη Σένγκεν. Όποιος ταξίδεψε στο εξωτερικό των τελευταίο χρόνο και κυρίως στην Γερμανία και στην Γαλλία θα παρατήρησε ότι βγαίνοντας από το αεροπλάνο τον περίμενε ένας έλεγχος ταυτότητας από την αστυνομία του αεροδρομίου.

Πώς από την αρχή της ελεύθερης μετακίνησης  καταλήξαμε μέσα σε ένα χρόνο σε ελέγχους διαβατηρίων  και σε ουσιαστική κατάργηση της συνθήκης Σένγκεν; Μήπως αρχίζει και η Ευρώπη να αποδομή κανόνες και συνθήκες σιγά σιγά; Μήπως ξαφνικά απο το '' δεν μπορούν να μας βγάλουν απο το ευρώ πρίν το 2013''  εξελιχθούν γρήγορα οι εξελίξεις και με μία απλή σύγκληση της Ευρωπαϊκής επιτροπής γίνει τελικά το ''αδιανόητο'' δηλάδη η μη οικοιοθελής αποχώρηση χώρας απο την ευρωζώνη;   

Έχω την αίσθηση ότι η τελευταία απόφαση της Ευρώπης είναι τα αντανακλαστικά των άλλων κρατών μελών στις απειλές από ορισμένους πολιτικούς χώρους ότι θα δώσουν ταξιδιωτικά έγραφα στους παράνομους λαθρομετανάστες και θα τους στείλουν στο καλό στην υπόλοιπη Ευρώπη. Οι εταίροι μας έχουν καταλάβει πολύ πριν από εμάς ότι η κατάσταση με τους λαθρομετανάστες στην Ελλάδα βαίνει εκτός ελέγχου, ότι δεν παίρνονται  μέτρα και μπροστά στην εύκολη ρητορεία ορισμένων κομμάτων ότι θα λύσουν το πρόβλημα της λαθρομετανάστευσης στην Ελλάδα φορτώνοντας σε άλλες χώρες, παίρνουν μέτρα. Αυτό είναι κάτι που έπρεπε να είχαμε κάνει και εμείς πριν φτάσει σε αυτήν την κατάσταση.

Τελικά οι τσαμπουκάδες και οι κουτοπονηριές του τύπου ‘’εάν δεν μας βοηθήσετε θα σας στείλουμε τους Πακιστανούς να σας φάνε’’ δεν νομίζω ότι περνάνε εύκολα στους εταίρους μας. Το ελληνικό κράτος πρέπει να αποφασίσει επιτέλους ή να γίνει ένα μοντέρνο Ευρωπαϊκό κράτος ή να συνεχίσει να παίζει τον Καραγκιόζη της Ευρώπης που θα κοροϊδέψει τους άλλους με ψευτοδιλήμματα και ψευτοαπείλες. Αλλά  πώς να αλλάξει συμπεριφορά  το Ελληνικό κράτος όταν στους ίδιους του τους πολίτες βάζει παρόμοια ψευτοδιλήμματα και απειλές του τύπου ‘’ εφόσον δεν πληρώνετε τους φόρους σας αναγκαζόμαστε να σας βάλουμε τεκμήρια’’ ή ‘’άμα δεν πληρώσετε το χαράτσι της ΔΕΗ, θα σας κόψουμε το ρεύμα’’ ή ‘’εφόσον πήρες 2000 κ.εκ. αυτοκίνητο είσαι πλούσιος, πλήρωσε τώρα κερατιάτικα’’.

Δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι οι τσαμπουκάδες και τα νταβατζηλίκια δεν περνάνε. Το μόνο που κατάφεραν -τα όποια κόμματα- με αυτές τις πολιτικές είναι ο κόσμος να μην πληρώνει τελικά τους φόρους του, η ΔΕΗ να πηγαίνει για κλείσιμο επειδή ο κόσμος μαζί με το χαράτσι δεν πληρώνει και τον λογαριασμό, να χάνουν έσοδα επειδή ο άλλος από το να πληρώσει ‘’προστασία’’ στο κράτος να προτιμά να καταθέσει τις πινακίδες του και τέλος οι εταίροι μας να μας λένε "αγαπητοί  Έλληνες, δώστε ότι έγγραφα θέλετε στους Πακιστανούς, εμείς θα κλείσουμε τα σύνορα μας και στους Έλληνες".

Όσοι έχουν βλέψεις για την εξουσία πρέπει να καταλάβουν ότι αυτή η συνταγή έχει παλιώσει και ότι επιτέλους εάν θέλουμε ένα σύγχρονο Ελληνικό κράτος - μέρος της Ευρώπης- πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους πολίτες με αξιοπρέπεια σαν πολίτες και όχι να τους χαϊδεύουμε τα αυτιά για να πάρουμε την ψήφο τους και μετά την κάλπη να παίζουμε τον αυτόκλητο νταβαντζή τους. Επίσης πρέπει να συμπεριφερόμαστε στους εταίρους μας σαν εταίρους και όχι σαν όνους  που θα τους φορτώσουμε με το χρέος μας θα τους φορτώσουμε με τους Πακιστανούς μας  και αυτοί θα κάθονται να μας κοιτάνε σαν ‘’Αμερικανάκια’’.

  Δείτε το βίντεο, θα καταλάβετε πολλά.

Ισραηλινός δημοσιογράφος ξυλοκοπείται άγρια απο μασκοφόρους στο κέντρο της Αθήνας

Παρακολουθήστε το βίντεο ενός Ισραηλινού δημοσιογράφου που έφαγε σήμερα ξύλο έξω απο το αρχαιολογικό μουσείο Αθηνών απο τον όχλο. Παρατηρήστε οτι στο τέλος λέει οτι το λυπηρό είναι οτι ακόμη και τώρα δεν ξέρει εάν αυτά τα άτομα που των έδειραν ήταν ακροδεξιοί ή ακροαριστεροί

 

 

 

 

 

Μια συνοπτική ανατομία της βίας στην νέα Ελληνική κοινωνία

Τα τελευταία χρόνια στην  Ελλάδα  είμαστε απαθείς θεατές στην έξαρση της βίας η οποία έχει περάσει στην συνείδηση του Έλληνα πολίτη σαν κάτι το απολύτως φυσιολογικό.. Υπάρχουν πολλές μορφές βίας, η σωματική βία ίσως είναι η πιο προφανής μορφή της αν και αυτό δεν ισχύει πάντα. Υπάρχουν και άλλες μορφές βίας όμως όπως η λεκτική βία, η κρατική βία , η ψυχολογική βία  και τέλος η κομματική βία.

Βέβαια διαβάζοντας κάποιος αυτές τις γραμμές θα αναλογιστεί πότε ήμουν εγώ παθητικός θεατής της βίας; Μα αν κάτσουμε και αναλογιστούμε σίγουρα έχουμε γίνει αποδέκτες ή μάρτυρες ή ακόμη χειρότερα ηθικοί αυτουργοί  της μίας μορφής βίας ή της άλλης. Πόσες φορές ήρθε ο εφοριακός για έλεγχο στην επιχείρηση σου και  για να τα ‘’ βρει ’’ όλα εντάξει  πρέπει να ‘’βοηθήσεις’’ και εσύ. Πόσες φορές πήγες ΕΣΥ σαν εφοριακός ή σαν τελωνιακός ή σαν πολεοδόμος ή σαν αρχαιολόγος ή σαν δασάρχης ή σαν γιατρός ή σαν δικαστικός και απαίτησες φακελάκι.

 Πόσες φορές βγαίνει μία εγκύκλιος από το υπουργείο ή ένας νόμος που αφορά το μέλλον σου ή τα επαγγελματικά σου δικαιώματα η το φορολογικό καθεστώς,  ο οποίος είναι ισοπεδωτικός και είναι σαν να σου λέει ‘’κόψε τον λαιμό σου φίλε, δεν μας νοιάζει το τι θα γίνει με εσένα’’.  Δεν είναι αυτό μια μορφή κρατικής βίας.

Μήπως η καθοδήγηση της κοινής γνώμης από τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δεν είναι μια μορφή βίας. Βέβαια οφείλω να παραδεχτώ ότι η προπαγάνδα από τα ΜΜΕ στην Ελλάδα έχει ξεπεράσει τα όρια της ψυχολογικής βίας και είναι πλέον πρότυπο για άλλες χώρες για την διεξαγωγή ψυχολογικών επιχειρήσεων, ποιος είδε τον κ. Μπάμπη μας και τον κ. Άρη μας στο γνωστό ‘’ουράνιο’’  τηλεσταθμό και δεν πήγε αμέσως μετά να αδειάσει τα ράφια των σούπερ μάρκετ. Σε κάποια στιγμή την 25η Μαρτίου κάποιοι απίθανοι δημοσιογράφοι του σταθμού (φιλοΠΑΣΟΚοι) έφτασαν να πουν ‘’και ποιοι είναι τελικά οι ανάπηροι πολέμου, και εάν είναι όντως ανάπηροι πολέμου;’’ γιατί αρνήθηκαν να παρελάσουν μπροστά από τους πολιτικούς. Σημειωτέον ότι τους ανάπηρους πολέμου (ήταν δεν ήταν) τους έδωσε συντάξεις το ΠΑΣΟΚ.

Όταν για όσο θυμάμαι τον εαυτό μου κάθε χρόνο το Πολυτεχνείο καίγεται ‘’είς ανάμνησην’’, όταν κόμματα προκαλούν τους οπαδούς τους να πάνε να τα σπάσουνε και να τα κάψουνε όλα ως διαμαρτυρία για την δολοφονία ενός νεαρού από έναν ηλίθιο αστυνομικό, όταν η αστυνομία δέρνει φιλειρηνικούς διαδηλωτές, όταν κόμματα προκαλούν τραμπούκους να κάψουν την Αθήνα σαν διαμαρτυρία  για το μνημόνιο, όταν έκαψαν τα παιδάκια των 800 ευρώ μέσα στην τράπεζα και φώναζε το πλήθος από έξω ‘’κάψτε τους, τους βολεμένους’’ δεν είναι βία. Θυμάμαι την συγκεκριμένη εποχή έβγαιναν στελέχη ορισμένων κομμάτων και έλεγαν ‘’αφήστε τα παιδία να εκφραστούν’’.

Μετά από όλη αυτήν την βία που βιώσαμε τα τελευταία 30 χρόνια πώς να μην παράγουμε σήμερα καινούργια βία. Είναι μήπως τυχαίο ότι η Χρυσή Αυγή είναι σήμερα στο κοινοβούλιο. Ποιοι ψήφισαν την Χρυσή Αυγή; Είναι οι 440000 ψηφοφόροι της ΧΑ όλοι Ναζί; Πού ήταν όλοι αυτοί και δεν τους βλέπαμε μέχρι σήμερα. Μήπως είναι άνθρωποι σαν εσένα και εμένα που πριν ψήφιζαν κάποιο μεγάλο κόμμα και τώρα από αγανάκτηση πηγαίνουν στα άκρα στην ελπίδα να δώσουν λίγη βία πίσω από αυτή που ήταν αποδέκτες όλα τα χρόνια. Είναι τυχαίο ότι πριν την 6^η Μάιου άκουγες σε συζητήσεις από κάποιους ‘’δεν ξέρω τι να ψηφίσω; Είμαι ανάμεσα σε Χρυσή Αυγή και Σύριζα’’. Είναι τυχαίο μήπως ότι τώρα τις απώλειες της Χρυσής Αυγής  τις καρπώνεται κατα κάποιους δημοσκοπικά το Σύριζα.

Ποίος εκπλήσσεται  τελικά από τα χαστούκια αυτού του Φασίστα στην Λιάνα Κανέλλη. Δεν ήταν αναμενόμενο ότι εάν δείξεις ανοχή σε μία μορφή βίας για αρκετά χρόνια μια άλλη μορφή βίας θα ξεπεταχτεί; Όταν η 17^η Νοέμβρη δολοφονούσε ανθρώπους για 30 χρόνια το κράτος σφύριζε αδιάφορο, ο κόσμος έλεγε καλά τους κάνουν ‘’τους κεφαλαιοκράτες’’.

Τα τελευταία  100 χρόνια έχουμε συνηθίσει  να είμαστε οι ‘’μεν’’ και οι ‘’δε’’, Βενιζελικοί και Βασιλόφρονες, Κουμουνιστές και Δεξιοί, Προοδευτικοί και Νεοφιλελεύθεροι. Το τι γίνεται με τους άλλους δεν μας νοιάζει αρκεί εμείς να είμαστε καλά. Αντί να προσπαθήσουμε να βρούμε κοινό έδαφος προσπαθήσαμε να κάνουμε το χάσμα μεγαλύτερο στον βωμό των δικών μας συμφερόντων και των συμφερόντων της παράταξης. Να λοιπόν που έφτασε η κρίσιμη ώρα που πρέπει να ενωθούμε και να βρούμε λύσεις για την πατρίδα μας αλλά το DNA μας δυστυχώς δεν μας αφήνει.